رسیدگی به دادخواست اعاده دادرسی دیوان عدالت اداری در صلاحیت شعبه صادرکننده حکم قطعی است. شعبه مذکور در ابتدا در موردقبول یا رد این دادخواست قرار لازم را صادر می‌نماید و در صورت قبول دادخواست مبادرت به رسیدگی ماهوی می‌کند. شعبه رسیدگی‌کننده به اعاده دادرسی می‌تواند در صورت احراز ضرورت، دستور توقف اجرای حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را صادر نماید.
هرگاه شعبه دادخواست اعاده دادرسی را وارد تشخیص دهد، حکم مورد تقاضای اعاده دادرسی را نقض و حکم مقتضی صادر می‌نماید. حکمی که پس از اعاده دادرسی صادر می‌گردد، قابل اعاده دادرسی مجدد از همان جهت نیست. هزینه دادخواست اعاده دادرسی برابر هزینه تقدیم دادخواست به شعب تجدیدنظر دیوان است.
دادخواست اعاده دادرسی دیوان عدالت در مورد احکام قطعی باید دارای چه شرایطی باشد؟
الف) حکم، خارج از موضوع شکایت صادرشده باشد.
ب) حکم به میزان بیشتر از خواسته صادرشده باشد.
پ) در مفاد حکم، تضاد وجود داشته باشد.
ت) حکم صادرشده با حکم دیگری در خصوص همان دعوی و اصحاب آن‌که قبلاً توسط همان شعبه یا شعبه دیگر صادرشده است، متعارض بوده بدون آن‌که سبب قانونی موجب این تعارض باشد.
ث) حکم، مستند به اسنادی باشد که پس از صدور، جعلی بودن و یا عدم اعتبار آن‌ها به موجب حکم مراجع صالح قانونی ثابت‌شده باشد.
ج) پس از صدور حکم، اسناد و دلایلی به دست آید که دلیل حقانیت درخواست‌کننده اعاده دادرسی دیوان عدالت باشد و ثابت شود اسناد و دلایل یاد شده در جریان دادرسی در اختیار وی نبوده است.
مهلت تقدیم دادخواست اعاده دادرسی به شرح زیر است:
۱- در مورد بندهای «الف» تا «پ» ماده (۹۸) این قانون، بیست روز از تاریخ ابلاغ رأی شعبه.
۲- در خصوص بندهای «ت» تا «ج» ماده (۹۸) این قانون، بیست روز از زمان حصول سبب اعاده دادرسی.
