طبق مواد ۳۴ الی ۴۰ قانون دیوان، حسب تقاضای شاکی، درصورتی كه شاكي مدعی شده باشد كه اجرای اقدامات يا تصميمات يا آراء قطعي يا خودداري از انجام وظيفه توسط دستگاه طرف شکایت و یا اجرای مقرره مورد اعتراض، سبب ورود خسارتي مي‌گردد كه جبران آن غيرممكن يا متعسر است، شعب دیوان می‌توانندمبادرت به صدور دستور موقت نمایند.
در صورت صدور دستور موقت ، شعبه دیوان مؤظف است نسبت به اصل دعوا خارج از نوبت رسیدگی نماید
همچنین در صورت حصول دلایلی مبنی بر عدم ضرورت ادامه اجرای دستور موقت ، شعبه رسیدگی کننده نسبت به لغو آن اقدام می نماید.
